زنا با محارم نسبی

زنای با محارم از لحاظ عفت عمومی از قبیح ترین و شنیع ترین اعمال می باشد زیرا شیوع آن موجب می‏شود که نظم خانواده و بنیان آن واژگون گردد و روح عفت عمومی را بر باد داده و جامعه را به انحطاط و انقراض سوق دهد. مثلاً اگر زنای فرزندان با مادر و یا برادران با خواهران و یا زنای پدران با فرزندان خود که در یک خانه با هم زندگی می کنند و در اثر طغیان غریزه جنسی، آماده برای ارتکاب هر گونه فحشاء هستند، بدون کیفر بماند آیا نظام اجتماعی خانواده ها بر باد نخواهد رفت؟ این قبیل منافیات عفت به قدری هولناک است که نمی توان آثار آن را حتی در ذهن تصویر نمود. بنابراین، جنایات فوق منافی یا اخلاق حسنه و ستت شرعی و ملی ایرانی است و اگر از شیوع آن جلوگیری نشود، شالوده خانواده ها واژگون خواهد شد.

بنابراین هر کس با محارم نسبی زنا کند، مجازات او اعدام است؛ خواه زانی و زانیه محصن باشد یا غیر محصن، جوان باشد یا پیر و از این حیث، فرقی میان آن‏ها نیست.